Mogłoby się wydawać, że mamy wolne i będzie fajnie.

Że możemy się obijać, leżeć i leniuchować.

Ale nie. Trzeba się do egzaminu przygotować.
Więc już rozmyślam ileż to ciężkiej pracy przede mną,
ile to materiału zwali mi się na głowę,
że zaraz powiem mojej mamie "nie mogę".
Jednak z innego punktu widzenia zaczynałem martwić się o moją przyszłość,
bo jeśli nic nie będę robić, to co to za przyszłość?!
Więc otwieram e - dziennik, patrzę tutaj w niego,
patrzę, a tutaj materiału dużo
ze wszystkich przedmiotów,
już mi się moje myśli burzą.
Patrzyłem wszyscy mi wysłali, ale jednej wiadomości brakuje,
niby się cieszyłem, ale zastanawiałem się, co się stało,
bo wiadomości od najlepszej Pani, co uczy języka polskiego brakowało.
Nagle budząc się rankiem o ósmej rano,
zrobiłem wszystko, co do mnie należało.
Przed otwarciem tej wiadomości którą niedawno przeczytałem,
do niej psychicznie olbrzymie się przygotowałem.
Wcześniej, kiedy wiadomości od innych nauczycieli odczytałem,
zrobiłem ćwiczenia, nie odpowiedziałem.
Ale znalazł się nauczyciel z pasją,
dla którego przedmiot, tak jak sam wspomniał, to nie tylko ortografia i gramatyka.
I że droga w tym szkolnym przedmiocie uczniom się zamyka.
Bo uświadomił mi, że to także telewizja oraz teatr,
to od razu oczy mi otwiera,
więc nawet nie myślałem, odpisałem,
tym wierszykiem, mam nadzieję, że wspaniałym.
Bo sam dobrze wiem, że mi się oraz Pani nudzi,
dodatkowo, że mimo, iż Pani nie jest w szkole,
o takim nauczycielu nigdy nie zapomnę.
Poruszyła mnie Pani wiadomość, bo to nie była zwykła wiadomość,
widać w niej coś więcej, nie tylko kreatywność.
Że jest pisana jakby inaczej,
Tak prosto z serca, po prostu super!
Lepiej opisać tego nie mogę.
Jest Pani jednym z niewielu, nieszablonowym nauczycielem,
który... nie pracuje, bo musi, żeby zarobić...
Pani wiadomość pokazała, że Pani woli się narobić.
I każdemu uczniowi małą przyjemność zrobić.

​